Sinds de opkomst van de digitale fotografie half jaren ’90, het begon al eerder maar was voor de consument nog verre van bereikbaar, is het analoge fotograferen langzaam op op de achtergrond verdwenen. Maar hoe leuk is het om nog echt serieus bezig te zijn met het instellen van je camera? Je diafragma, sluitertijd en heb je wel de juiste gevoeligheid van van je film te pakken? Met al het digitale geweld heb je daar geen omkijken meer naar, tenminste… als je alles lekker makkelijk op Auto zet. Maar bij analoog, en dan vooral met de wat oudere middenformaat-camera’s is het vaak oppassen geblazen. Even niet opletten en je hebt weer een stukje film verkwanseld. Daarom juist… Niks leuker dan terug naar ‘old school photography’. 
Mijn 1e camera was een Kiev 88, de Russische Hasselblad. Maar die stonden bekend om onbetrouwbaar en dus al snel 2 andere analoge middenformaat-camera’s gekocht, een Bronica ETRS en een Mamiya C3 twinlens. Met deze 2 bakken ga ik verder.
Portretten…
Diverse…
